Asilo-eskubidea

||

Pertsona orok bere jatorriko herrialdetik edo ohiko bizilekutik kanpo babesa bilatzeko duen eskubidea, baita babes horretaz gozatzekoa ere susmo sendoak dituelako arrazarengatik, erlijioarengatik eta nazionalitatearengatik, iritzi politiko jakin batzuk edukitzeagatik edo gizarte-talde batekoa izateagatik jazarriko dutela.

Genero-arrazoiengatiko jazarpena, lehentasun sexualak eta genero-identitateak eragindakoa barne, eskubide horrek onesten dituen jazarpen-kausetan bilduta dago.

Asilo Eskubidea funtsezko giza eskubidea da, Giza Eskubideen Adierazpen Unibertsalaren 14. artikuluan bildutakoa eta 1951ko Genevako Konbentzioan eta haren protokoloan (1967ko New Yorkeko Protokoloa) garatutakoa. Estatu espainolak bere Konstituzioan onesten du eta Asilo Legearen bidez arautzen du.

Print Friendly

Errefuxiatu-izaera deklaraziozkoa da eta ez konstitutiboa: pertsonak bizi izan dutenagatik dira errefuxiatu eta ez izaera hori aitortu zaielako. Asilo-eskubidearen printzipio orokor bat da hori.

Bibliografia

  • 1948ko Giza Eskubideen Adierazpen Unibertsala

  • Errefuxiatuen Estatutuari buruzko 1948ko Genevako Konbentzioa.

  • Errefuxiatuen Estatutuari buruzko 1967ko New Yorkeko Protokoloa.

  • Espainiako Konstituzioa. Testu Bateratua. Azken aldaketa: 2011ko irailaren 27a.

  • 12/2009 Legea, urriaren 30ekoa, Asilo Eskubidea eta Babes Subsidiarioa arautzen duena.