Asilo-legea

“12/2009 Lege Organikoak, urriaren 30ekoak, asilo-eskubidea eta babes subsidiarioa arautzen duenak”, Asilo Legea ere esaten zaionak, Europako Erkidegoko herrialdeetako nazionalek eta aberrigabeek Espainian nazioarteko babesa (asilo-eskubidea eta babes subsidiarioa) nola jaso dezaketen ezartzen du, eta babes horren edukia zehazten du.

Lege hori 2014an aldatu zen, martxoaren 25eko 2/2014 Legearen bitartez. Egia esan, 40. artikulua baino ez zen aldatu, hain zuzen ere nazioarteko babesa familiari zabaltzeari dagokion artikulua.

Espainiako lehen Asilo Legea 1984an atera zen, eta, hamar urtez indarrean egon ostean, 1994. urtean aldatu zen, lau alorretan bereziki: errefuxiatuaren eta babeslekuaren estatutu bikoitza desagerrarazi zen; aldez aurreko fase bat erantsi zen eskaerak aztertzeko prozesuan, eta, horri esker, nabarmen gehiegizkotzat edo funtsik gabekotzat jotzen diren eskaerak berehala uka daitezke, baita Espainiak aztertu behar ez dituen eskaerak edo beste estatu baten babespean gera daitezkeenak ere; ukatzeko ebazpenak berekin dakartzan ondorioak aldatu ziren; eta, azkenik, atzerritarren elkarteak deuseztatzeko eskumena ezabatu zen

2009an 12/2009 Legea onartu zen, urriaren 30ekoa, eta gaur egun indarren jarraitzen du. Aurrekoen aldean, lege horrek zenbait aurrerapen ekarri ditu. Besteak beste honako hauek nabarmendu behar dira:babes subsidiarioa jasotzeko eskubidea arautzea, gure antolamenduan esanbidez lehen aldiz egin dena, aurreko egoera nabarmen hobetzeko; genero-arrazoiengatikoedo orientazio sexualagatiko jazarpenaere asiloa emateko arrazoitzat jotzea; estatutik kanpoko agenteak esanbidez aipatzea “ jazarpen-agenteak edo kalte larrieneragileak” deitutakoen artean; asilo elkarrizketan “sexu-arrazoiengatiko tratamendu bereizia” emateko beharrezko neurriak hartzea; kalteberatasun-egoeran dauden pertsonen egoera espezifikoak aintzat hartzea, “haurdun dauden emakumeak” eta “torturak, bortxaketak edo beste indarkeria psikologiko, fisiko edo sexual mota batzuk jasan dituzten eta pertsonen salerosketaren biktima diren pertsonak” barne; eta babes-estatutua familiako kideei zabaltzeko edo familia berrelkartzeko eskatzeko aukera.

Atzerapenak ere izan dira, nolanahi ere, eta honako hauek dira garrantzizkoenak: Europako Erkidegoko herritarrei estatu espainolean asiloa eskatzeko eskubidea kentzea; Espainiako enbaxadetan asiloa eskatzeko eskubidea desagertzea; UNHCRk mugan betetzen duen zereginak balioa galtzea; baztertzeko arrazoi kopurua igotzea eta generoaren edo orientazio sexualaren arrazoiengatiko jazarpena, “jatorriko herrialdean nagusi diren zirkunstantzien” baldintzapean onestea, gainerako jazarpen-arrazoietarako (arraza, erlijioa, nazionalitatea, gizarte-taldea eta iritzi politikoak) baldintza hori eskatzen ez delarik.