Jatorriko herrialde segurua

Asiloaren esparruan, jatorriko herrialde segurutzat hartzen da bertako biztanleen oinarrizko eskubideak babestuko dituela bermatzen duen herrialdea.

Europar Batasunak, bere Prozedura-zuzentarauaren 1. eranskinean (2013/32/EB) ezarritakoaren arabera, jatorriko herrialde bat segurutzat hartzen du modu orokor eta sistematikoan froga daitekeenean honako elementu hauek ez daudela, egoera juridikoak, sistema demokratiko baten barruko zuzenbidearen aplikazioa eta zirkunstantzia politiko orokorrak kontuan izanda: a) jazarpena, erakunde horrek bere Onespen-zuzentarauan jazarpen-egintza gisa definitutako terminoen arabera (2011/95/EB zuzentaraua); b) tortura edo tratu anker edo iraingarriak; c) indarkeria bereizgabeko mehatxua nazioarteko edo herrialde barruko gatazka armatuko egoeretan.

EBko estatu kideek, herrialdeen segurtasunaren balorazioa egiterakoan, kontuan izan behar dituzte, besteak beste, jazarpenaren edo tratu txarren aurka eskaintzen den babes-maila honako hauen bidez:

a) herrialdean indarreko diren legezko eta arauzko xedapena eta nola aplikatzen diren;

b) ‘Giza Eskubideak eta Oinarrizko Askatasunak Babesteko Europako Hitzarmenean’ (GEEH), ‘Eskubide Zibil eta Politikoaren Nazioarteko Hitzarmenean’ (EZPNH) eta ‘Nazio Batzuen Torturaren aurkako Konbentzioan’ ezarritako oinarrizko eskubide eta askatasunak zaintzea. Bereziki, salbuespenik izan ez ditzaketenak, Europako Hitzarmena horren 15. artikuluaren 2. idatz-zatian bildutakoak, hau da: ez du 2. artikuluaren indargabetzerik baimentzen (bizitzarako eskubidea), gerrako egintza zilegien ondoriozko heriotza-kasuetarako izan ezik, ezta 3., 4.1 eta 7. artikuluei dagokienez ere (torturaren debekua, esklabutza edo morrontza ezartzeko debekua, eta legerik gabeko zigor-debekua, hurrenez hurren)

c) ez-itzulketaren printzipioa betetzea 1951ko Genevako Konbentzioari jarraiki;

d) eskubide eta askatasun horien urraketen aurkako errekurtso-bide eraginkorren sistema bat egotea.

Europar Batasunak uste du, gainera, jatorriko herrialde bat segurua dela asiloa eskatzen duen pertsona batentzat, eskaeraren bana-banako azterketa egin ondoren honako kasu hauek gertatzen direnean: a) pertsonak herrialdeko nazionalitatea izatea; edo b) aberrigabea da eta herrialde horretan izan zuen bere ohiko bizilekua. Betiere eskatzaileak ez badu arrazoi larririk ekarri herrialde ez-segurutzat hartzeko zirkunstantzia bereziak kontuan izanda.

Erkidego politiko horrek honako honetara behartzen ditu bere estatu kideak: jatorriko herrialde seguruaren kontzeptua aplikatzeko arau eta prozedurak izatera; herrialde horietan egoera aldian behin aztertzera; Europako Batzordeari jakinaraztera zer herrialde hartzen dituen segurutzat; zenbait informazio-iturritan oinarritutako ebaluazioa egitera, hala nola EASO, UNHCR, Europako Kontseilua eta egoki iritzitako nazioarteko beste erakunde batzuk.

Jatorriko herrialde segurutzat kontuan hartzeari dagokionez, estatu espainolak ez du ahalbidetzen asilo-eskaerak aurkeztea Europako Batasuneko kide diren herrialdeetako nazionalei.